Mensen die mij een beetje kennen weten dat ik van voetbal hou, er een mening over heb en die ook graag ventileer. Wat je misschien nog niet wist, is dat ik een speciale voorliefde heb voor verdedigers. Waardoor deze liefde ontstaan is weet ik niet, maar op de een of andere manier trekken die altijd meer mijn aandacht. Misschien niet heel toevallig dat manlief ook een verdediger is?

Goed…ook Ron Vlaar trok als verdediger bij AZ en later bij Feyenoord, mijn aandacht. In 2012 speelde hij zijn laatste seizoen in Rotterdam en na de wedstrijd Feyenoord – Vitesse voelde ik de behoefte om een paar woorden aan hem te wijden. Ik was namelijk een klein beetje teleurgesteld in Ron, er miste iets. Ik had namelijk de hoop dat toen Ron door Feyenoord gehaald werd ze een jongen binnenhaalden die zich zou ontwikkelen tot een type Jaap Stam of Puyol. Tot op dat moment bleek die hoop ijdel, hij was in mijn ogen te lief. Te lief om te excelleren en de echte top te bereiken. Tot op dat moment….

Na dit WK kan ik niets anders zeggen dan dat Ron mijn ongelijk heeft bewezen. Wat een niveau heeft die jongen op de mat gelegd tijdens dit WK. Tegen Spanje kwam Diego Costa totaal niet in de wedstrijd en tegen Costa Rica bleef hij altijd maar vooruit verdedigen.

De wedstrijd tegen Argentinië speelde hij echt briljant. 120 minuten lang was hij de baas over Lionel Messi, waardoor deze nauwelijks gevaarlijk kon worden (we vergeven hem de penalty).Ook buiten het veld toonde Ron zijn klasse: toen de bondscoach in de gewonnen troostfinale tegen de Brazilianen tekeer wilde gaan tegen de blameren Algerijnse scheidsrechter,  maande Vlaar hem tot kalmte. Dan toon wat mij betreft echt ballen, als je het lef hebt om Louis op zijn plaats te zetten.

Kortom, ik had het mis. Dus Ron, bij deze, mijn excuses. Ik was al fan, maar nu nog veel meer.